“Schijndel heeft van oudsher altijd veel arme mensen gekend, die echt moeten sappelen om aan de kost te komen.
De zusters, vooral die van Wijbosch, worden al vroeg geconfronteerd met slecht gevoede, zelfs ondervoede kinderen op school. In samenwerking met de parochie en de St. Vincentiusvereniging richten de zusters van Wijbosch in 1889 een spijskokerij op, waarbij de zusters voor de behoeftige kinderen een warme maaltijd voor onder de middagpauze klaarmaken. Later gebeurt hetzelfde in het centrum en op de Boschweg.
Op 22 mei 1941 worden van de 3 “spijskokerijen” de laatste twee stopgezet. Reden voor de stopzetting: de kinderen brengen geen voedselbonnen mee naar school.
In Wijbosch krijgen de zusters zelfs teveel bonnen, zodat zij er mee terug naar huis moeten geven. Daar krijgen 70 kinderen 5 x per week: erwtensoep, bonensoep, gortepap of havermoutpap. In de soep zit vaak vlees dat de zusters op haar maaltijden uitsparen.
Dat Wijbosch zelfs teveel bonnen inlevert is waarschijnlijk gelegen in het feit dat daar voornamelijk agrariërs wonen. Die telen zelf voedsel genoeg. Dat – traditioneel – de kinderen toch ondervoed naar school komen is en blijft een raadsel.
In het Dorp ontvingen eerder 140 kinderen 6 x per week een warme maaltijd en op de Boschweg 75 kinderen ook 6 x per week. Op 19 februari 1942 functioneren weer alle drie de spijskokerijen; de oorzaak is een bonloze verstrekking van ingrediënten. Dan delen er in het dorp 150 kinderen mee, op de Boschweg 85 en in Wijbosch 75. Ook in de vakanties! Pas na 27 november 1945 vinden er geen voedselverstrekkingen op de scholen meer plaats en worden de Spijskokerijen opgedoekt.”
Bron tekst: De Granaatweken – Ben Peters, Louis van Dijk
Bron foto: Archief Ben Peters